Al vanaf september 2021 organiseren we op onregelmatige tijden borduurmiddagen in onze stad Utrecht. Het begon allemaal in het AZC aan de Joseph Haydnlaan en Starlodge Noodopvang. Jolanda organiseerde een project van een week met de kinderen. Hun moeders, tantes, vriendinnen namen het over en zo groeide en groeide een klein project uit het met een steeds grotere groep borduurders uit álle windstreken. Een project waarin iedereen die wel wat meer aandacht kan gebruiken welkom is in de zachte kracht van borduren en samen maken. Er ontstonden gesprekken over borduursteken, over kleuren, over achtergronden, soms wel in 10 talen aan tafel. Stil meeluisteren kon je ook aan de lange tafels met het tuintapijt als kern. Stralende kleuren,  soepel linnen, zachte draden, geurende bloemen is de taal die we delen. Universeel.

Het tuintapijt Let's grow flowers not walls is een lap antiek Hollands linnen uit de omgeving van Haarlem van 67 x 900 cm met een botanische basisschildering door kunstenaar Jolanda Schouten. De schildering van de bloemen past bij het seizoen en is geïnspireerd op het antieke Perzisch tuintapijt waarop de ideale tuin, ook wel paradijs genoemd, verbeeld wordt. De 4 windstreken met in het midden een waterbekken, de navel van de aarde, staan op dit tapijt centraal. Het tapijt vertegenwoordigd de bodem, de grond onder je voeten. In de zomer ligt het buiten in de tuin, in de winter verplaatstte men de geborduurde  bloementuin naar binnen, als vloerverwarming. Zo kan het tapijt een symbool van troost en geborgenheid vormen als je je geboortegrond om wat voor reden dan ook hebt moeten verlaten. De draden zullen onze levens met elkaar verweven en inspireren. Door samen te maken maak je vrienden.

Op 31 december 2023 hebben we de laatste steken gezet en draden afgehecht. Het tuintapijt Let's grow flowers not walls is nu te zien in de tentoonstelling Spuiten en Stikken, kunst met een boodschap in het Centraal Museum Utrecht. En daar borduren we nu elke zondagmiddag verder aan een volgend hoofdstuk van Let's grow flowers not walls: De Borduurtuin